Einde vakantie

We hebben de laatste tijd niet veel geblogd. Soms hadden we geen internet en andere dagen was er niet zoveel te vertellen. Om te beginnen zitten we weer in Kuta, dat is zo'n beetje de enige plek op Bali waar je niet wilt zijn. Tatoeages, viagra en happy hour is waar het hier om draait. Alleen aan het laatste doen we mee. Maar ja onze vakantie eindigt hier omdat onze fietsdozen hiet staan en onze transfer naar het vlieuveld van hieruit is geregeld. We hebben een heerlijke vakantie gehad, het fietsen heeft niet het uiterste van ons gevergd, maar dat vonden we niet erg. Het was heerlijk relaxed, beetje fietsen, lezen, luieren en duiken. Onderbroken door een leuke boottrip. Vandaag zijn we op souvernirjacht geweest. We hadden een scooter gehuurd en hebben heel Zuid-Bali doorgecrosst. Uiteindelijk zijn we heel mooi geslaagd, vinden we zelf. Het is weleens leuk om iets authentieks Balinees mee te nemen en het is ons zelfs gelukt iets te vinden voor de kleintjes. We moeten morgen nog een halve dag rondhangen en dan gaan we weer opweg naar bruinbrood met kaas en naar jullie natuurlijk. Tot snel.

Tulemban 12 augustus

Het is bijna een week geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Laatste publicatie was op mijn verjaardag op facebook. We zaten toen in een leuk restaurant en hebben op een voor Indonesische begrippen schandalig duur Italiaans gegeten met ons eerste glaasje wijn voor deze vakantie en waarschijnlijk ook de laatste. Ik kreeg nog een gratis toetje mooi opgemaakt met mijn naam erop en "happy birthday" en van onze bootgenoten die toevallig ook het restaurant aandeden een glaasje wijn. Wie viert zijn 60 ste op Flores en heeft ook nog veel varanen gezien op Rinka. Wat wil je nog meer op je verjaardag. De volgende mmorgen zijn we vertrokken voor een verschrikkelijk vermoeiende reis terug naar Lombok. Eerst 7 uur op de boot, maar we zaten VIP-klas met "fantastsische" slaapstoelen, vervolgens met een "Nepalese" bus naar de hoofdstad van Sumbawa. Dat ding kreeg na 2 km. een lekke band. Waarschijnlijk had ie die al, maar de band werd tempo dulu geplakt. Wij zaten op hete kolen, want wij moesten met de nachtbus verder. Gelukkig gaat hier niets op tijd. Vertrek om zeven uur betekent dat je op zijn vroegst om half acht gaat maar anderhalf uur laten ligt meer voor de hand. De nachtbus was een verzoeking. Draaien en keren, heuvel op heuvel af, scherp links en rechts en dan ook nog gaten in de weg vermijden. De bus leek heel comfortabel, maar met zo'n route is alles betrekkelijk. Om 5 uur 's morgens kwamen we aan in de haven van Sumbawa voor de oversteek naar Lombok. Op dat moment zou ik de man bellen die onze fietsen in bewaring had. Toen kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn Iphone kwijt was. Je prakiseert je rot hoe dat komt maar dat lost niets op. Nederland bellen en blokkeren is de enige oplossing. Dus bij aankomst was dat de eerste actie. Is simpel gezegd, maar dat is het niet. Iedereen die je wil helpen heeft een pre-paid kaart met een tegoed van 20.000 rupiah en dat is €2,00. Daarmee kun je echt niet naar Nederlend bellen. Ik heb toen een kaart gekocht voor een tientje en daarmee is het gelukt de Iphone te blokkeren. Helaas. Op onze eerste overnachting op Lombok hebben we een echte aardbeving meegemaakt. Het zal geen echt grote zijn geweest, want alles stond nog overeind, maar de hele boel stond wel 10 seconden stevig te trillen. We zitten bovenop de "Ring of Fire", bijna alles is hier vulkanisch. We zitten inmiddels weer op Bali en zijn aan de laatste week begonnen. We zitten nu in een bungalow complex aan zee en daar ga ik nog twee keer duiken waarvan in ieder geval een keer naar een wrak van een Amerikaans oorlogsschip dat is vergaan in de tweede WO. Evelyn gaat proberen te snorkelen. We, eigenlijk ik, worden op een bijzondere manier begroet. Mister, Brother en Boss zijn benamingen voor blanken hier. Afhankelijk van waar je bent. Op Lombok hebben we bijna ieder kind moeten begroeten. Zo'n zwaaihandje aan de fiets was wel makkelijk geweest. Voor nu even genoeg, misschien morgen een duikverhaal.

Gili-Air

Een eilandje voor de kust van Lombok, vol met bungalowtjes, restaurantjes en duikscholen. Daar zijn we de afgelopen drie dagen geweest. Ik heb 5 duiken gemaakt. Drie hele mooie en twee wat mindere. Het koraal is hier nogal beschadigd door dynamiet vissen. Maar op plekken waar dat niet het geval is was het heel mooi. Ik had nog nooit reuzenzeeschildpadden gezien die lancune is nu gevuld. Ik heb er hier wel 15 gezien en sommige heel grote exempalaren. Maar na drie dagen is het wel weer genoeg geweest. Evelyn heeft heel veel gelezen inmiddels is ze al aan haar vierde boek bezig. Morgen gaan we weer op de fiets op Lombok. We worden door onze bungalow verhuurder met de boot terug gebracht naar het grote eiland. Evelyn heeft genoeg gelezen en ik heb na drie drukke dagen van duiken wel weer zin in fietsen en daar waren we per slot ook voor hier gekomen. Leuk dat we ook af en toe iets van jullie horen. Dat de dames van der Broek het goed doen op de creche en dat het met Siem ook heel goed gaat, dat Lyd haar eerste onderzoek positief is geweest. Marthe morgen heel veel sterkte met de start van je werk en met de eerste lange tocht met je beide dames in de bakfiets. We weten niet hoe het verder gaat met internet. Lombok is aanmerkelijk minder geciviliseerd dan Bali. Dus misschien tot morgen en anders.........

Sengigi Gili-Air 29 juli

We zijn aangeland op wat men in de reisboeken een tropisch paradijs noemt, Gili-Air, maar daarover later meer. De meneer van de bungalows in Sengigi heeft voor ons een bungalow kunnen regelen op het tropisch paradijs. Het was volgens hem heel druk op de drie eilanden die voor de kust van Lombok liggen en daarom leek het hem beter iets te reserveren. Hij zou zijn lokale contacten aanboren. Vervolgens hebben we nog het internet afgezocht en daar werd bevestigd dat het inderdaad vol leek te zijn. Dus we moesten het hebben van de contacten van de baas in Sengigi. Toen wij al naar bed waren heeft hij iets geregeld. De bezitter van de bungalows op Gili-Air belde vanochtend nog even en bevestigde ons dat hij ons zou ophalen met zijn boot in een baai ergens 20 km na onze laatste slaapplaats. De weg er naar toe was schitterend, een hoogtepunt uit onze fietsreizen. Prachtige baaien omzoomt door palmbomen en op de stranden hutjes met rieten daken. Maar voor dat we in zo'n baai kwamen, moest eerst een vreselijke bult worden bedwongen. Keutenberg maar dan langer. Op de kop naar beneden de baai in en bij de volgende baai eerst weer steil omhoog en hard naar beneden. En dat een aantal keren achter elkaar. Tegen kwart over negen kwamen we aan bij de afgesproken plek en wat schetst onze grote verbazing, onze bootman was er al en zwaaide ons toe ter herkenning. Met de boot en de fietsen naar het eiland. De Maladiven is echt een tropisch paradijs en dit is wel aardig maar lijkt niet op wat wij ons voorstellen van een tropisch paradijs. Maar het is wel heel aangenaam. Het grootste probleem van Lombokkers is dat ze hun zooi niet opruimen. Het is overal een geweldige troep, zwerf plastic is wat het meest opvalt, waarschijnlijk vanwege de vele veschillende kleuren van de zakken. Maar ze ruimen echt helemaal niets op, ze laten het vallen op de plek waar ze staan en dat doen ze hier op hun "tropisch paradijs" ook. Dus het paradijs ziet er dan niet meer zo paradijselijk uit. Direct op zoek gegaan naar een duikschool en 's morgens heb ik in het zwembad alle skills nog een keer herhaald en 's middags heb ik mijn eerste duik gedaan. Mooie stukjes koraal, wat pijlstaartroggen en een reusachtige schildpad. Mooi om weer te doen. We blijven hier nog twee hele dagen en dan kan ik nog 4 duiken maken.

Bali Lombok 28 juli

Vanmorgen moesten we volgens ons even rushen, want de boot naar Lombok waar we met mee wilden, had net aangelegd. Bij ons is zoiets in- en uitladen en wegwezen. Stom dat we niet even nagedacht hebben dat we niet naar de Waddeneilanden gingen. Een snelle inkoop voor drinken en eten onderweg. Natuurlijk had ik moeten onderhandelen, maar ja de boot kon ieder moment vertrekken. Niet dus en daarom verschriikelijk gesneden voor bananen en drinken. Maar ja wat is snijden op €5,00. De overtocht was heel rustig en het zag er naar uit dat we ruim binnen de gestelde tijd zouden aanmeren ware het niet dat er vier boten lagen te wachten op twee plaatsen, daarom moesten we nog een half uurtje in de haven ronddobberen. En daar maakt zich hier echt niemand druk over. Op enig moment klimmen er uit kleine bootjes agressieve verkopers van rijst en drankjes aan boord. Lombok, eerste indruk, is mooi en rustig. Nu is na Bali ook alles rustig. Bali is te druk, vooral op de wegen. Iemand zij tegen ons zuid en zuid-oost Bali is een grote Randstand. Qua verkeer klopt dat en dan is Lombok een verademing. Minder autos's en scooters, dat is te verklaren doordat het hier een stuk armer is. We zien hier weer inlanders op fietsen, die hebben we op Bali nauwelijks gezien. Een ander opvallend verschijnsel is kleine paard en wagentjes. Een mannetje zit op een wagentje zo groot als ons aanhangertje toen we nog met de tent gingen. Iets hoger op de wielen en dan een klein paardje er voor. Typisch Lombok, we zullen binnenkort wel een mooie foto van zoiets maken. Dan zijn er nog mannen en vrouwen die in de rijstvelden werken met echte bamboehoeden op. Je zou zeggen zoals we westerlingen ons dat voorstellen. Morgen gaan we naar de Gili-Air, een klein eilandje voor de kust waar ik kan duiken en Evelyn snorkelen.

Ubud Sidimen Pandangbai

Op zijn Plagmans. We zagen het route boek en die had de etappe die wij gisteren hebben verreden in tweeen gedeeld. Dat leek ons wat overdreven, 39 en 35 km waar heben we het over. Maar het was wel heel pittig, we begonnen met een klim van ongeveer 20 km, volgens hem van het boekje was het maar 10 km. Dat klopte ook wel in eerste instantie maar toen begon er weer een nieuwe. Daarna een flinke afdaling. Daarom had hij natuurlijk ook gesplitst, want 's middags kregen we nog een portie op en neer. Rivierdalletje in naar beneden dus en rivierdalletje uit en dat was klimmen geblazen. Bali is een schitterend eiland, heel groen en open, geen jungle. Prachtige sawa's, heel veel landbouw, heerlijk eten en aardige mensen. Vandaag hadden we een relatief makkelijk dagje van Sidimen naar Pandangbai. We zitten weer aan zee. Morgen gaan we over naar Lombok. Spannend hoe dat gaat want daar zitten ze midden in de ramadan. Vandaag werden we opgehouden door een crematieceremonie. Alles moet daarvoor wijken, men laat een enorme file ontstaan. Wij mochten er met de fiets wel langs. Heel aardig. Een soort optocht door een dorp, met de dode op een hoge baar en de rest te voet vooruit. In Ubud zagen we de voorbereiding voor een koniklijke crematie, daar praatte iedereen over. Naast de tempel stond een waanzinnig hoge toren. Onderdeel van de aanstaande optocht. Voor hun ceremonien moet dus alles wijken.

Kuta naar Ubud

Bali is heel druk, maar mooi. We moesten ons eerst het kustgebied uit werken. Druk druk druk, maar dan is het nog eufemistisch uitgedrukt. Het was verschrikkelijk druk en alle motoren, scooters en auto's hebben hier geen A-label. Maar aan alles komt een einde dus ook aan de verschrikkelijke drukte. Rijstvelden en cocospalmen bepalen het landschap. In tegenstelling tot Thailand en Laos kun je hier steeds van je af kijken. We rijden dus niet in een soort jungle maar in een mooi rijk agrarisch landschap. Ondanks dat we twee etappes op een dag hebben gedaan, zijn we ook nog twee keer gestopt bij mooie tempels, de eerste gelegen in zee en de tweede in een stadje. In Ubud zitten we in een bungalowpark. We hebben wat rondgekeken en ons laten verleiden tot een dansvoorsteling in een tempel. Moet je gezien hebben, best heel aardig. We zullen een paar plaatjes op facebook zetten, maar we bewaren het meeste voor thuis anders hebben we jullie daar niets meer te laten zien.