Tulemban 12 augustus

Het is bijna een week geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Laatste publicatie was op mijn verjaardag op facebook. We zaten toen in een leuk restaurant en hebben op een voor Indonesische begrippen schandalig duur Italiaans gegeten met ons eerste glaasje wijn voor deze vakantie en waarschijnlijk ook de laatste. Ik kreeg nog een gratis toetje mooi opgemaakt met mijn naam erop en "happy birthday" en van onze bootgenoten die toevallig ook het restaurant aandeden een glaasje wijn. Wie viert zijn 60 ste op Flores en heeft ook nog veel varanen gezien op Rinka. Wat wil je nog meer op je verjaardag. De volgende mmorgen zijn we vertrokken voor een verschrikkelijk vermoeiende reis terug naar Lombok. Eerst 7 uur op de boot, maar we zaten VIP-klas met "fantastsische" slaapstoelen, vervolgens met een "Nepalese" bus naar de hoofdstad van Sumbawa. Dat ding kreeg na 2 km. een lekke band. Waarschijnlijk had ie die al, maar de band werd tempo dulu geplakt. Wij zaten op hete kolen, want wij moesten met de nachtbus verder. Gelukkig gaat hier niets op tijd. Vertrek om zeven uur betekent dat je op zijn vroegst om half acht gaat maar anderhalf uur laten ligt meer voor de hand. De nachtbus was een verzoeking. Draaien en keren, heuvel op heuvel af, scherp links en rechts en dan ook nog gaten in de weg vermijden. De bus leek heel comfortabel, maar met zo'n route is alles betrekkelijk. Om 5 uur 's morgens kwamen we aan in de haven van Sumbawa voor de oversteek naar Lombok. Op dat moment zou ik de man bellen die onze fietsen in bewaring had. Toen kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn Iphone kwijt was. Je prakiseert je rot hoe dat komt maar dat lost niets op. Nederland bellen en blokkeren is de enige oplossing. Dus bij aankomst was dat de eerste actie. Is simpel gezegd, maar dat is het niet. Iedereen die je wil helpen heeft een pre-paid kaart met een tegoed van 20.000 rupiah en dat is €2,00. Daarmee kun je echt niet naar Nederlend bellen. Ik heb toen een kaart gekocht voor een tientje en daarmee is het gelukt de Iphone te blokkeren. Helaas. Op onze eerste overnachting op Lombok hebben we een echte aardbeving meegemaakt. Het zal geen echt grote zijn geweest, want alles stond nog overeind, maar de hele boel stond wel 10 seconden stevig te trillen. We zitten bovenop de "Ring of Fire", bijna alles is hier vulkanisch. We zitten inmiddels weer op Bali en zijn aan de laatste week begonnen. We zitten nu in een bungalow complex aan zee en daar ga ik nog twee keer duiken waarvan in ieder geval een keer naar een wrak van een Amerikaans oorlogsschip dat is vergaan in de tweede WO. Evelyn gaat proberen te snorkelen. We, eigenlijk ik, worden op een bijzondere manier begroet. Mister, Brother en Boss zijn benamingen voor blanken hier. Afhankelijk van waar je bent. Op Lombok hebben we bijna ieder kind moeten begroeten. Zo'n zwaaihandje aan de fiets was wel makkelijk geweest. Voor nu even genoeg, misschien morgen een duikverhaal.